Þjónn: Það er fitubolla á borðinu mínu!

"Eh, nei," sagði þjónninn á einum af betri veitingastöðum borgarinnar. Hvalurinn sem hafði strandað á borði hjá honum í hádeginu í dag hafði spurt hvort að það væri nokkuð hægt að fá eftirrétt sem innihéldi ekki sykur eða væri "low carb". Það var dálítið eins og ég hefði spurt hann hvort ég mætti sofa hjá konunni hans og sparka í hundinn hans.

Annars hefur dagur tvö verið nokkuð áreynslulaus, so to speak. Dagurinn byrjaði á þremur harðsoðnum eggjum. Eftir að hafa troðið þeim í andlitið á mér og skolað þeim niður með hálfum lítra að klakavatni fannst mér ég skilja hvernig föngum í Guantanamo Bay líður eftir að mat hefur verið þvingað niður þverrifuna á þeim. Sem sagt: Þrjú harðsoðin egg á morgnanna eru ekki sexí.

Kvöldmaturinn samanstóð af ofnbökuðum kjúkling með sítrónu í bossanum og blómkáls-kartöflumús, bragðbættri með ferskum kryddjurtum. Salat til hliðar. Fínt stöff. Í eftirrétt andaði ég að mér ótæpilegu magni af rabbabarapæi með rjóma (stolin uppskrift hérna fyrir neðan).

Það er merkilegt með þennan LKL-lífstíl að maður verður dálítið öðruvísi saddur af því að éta mjög lítið af kolvetnum. Það er ekki þessi útkýlda tilfinning sem maður finnur oft þegar maður hefur gúffað í sig vikuskammti af ruslfæði á örfáum sekúndum. Það er eitthvað sem maður þarf að venjast. Svo þetta með hausverkinn. Hann er ekki hressandi, en mér skilst að hann hverfi á nokkrum dögum, til allrar hamingju.