Sunnudagssteikin, low carb style

Það þarf ekki að vera flókið að finna sér eitthvað að borða þegar maður er að forðast kolvetnin. Í kvöld fékk ég ofnbakaðan kjúkling (kryddaðan með s&p, rósmarín og heil götuð sítróna sett inn í bossann á honum, bakaður á 180°C í eina og hálfa klst.). Með þessu fylgir salat úr garðinum með avacado, sólblóma- og graskersfræjum. Til hliðar við þetta allt saman fylgir svo yuzu jalapeno sósan hennar Hrefnu Sætran, sem er mjög lág í kolvetnum.

Að borða LKL á ferðalagi og Ketostix

Á sunnudaginn skellti fjölskyldan sér í ferðalag til Flateyjar. Það er svo sem ekki í frásögur færandi, fyrir utan það að ég hafði örlitlar áhyggjur af því hvort að mér tækist að halda mig við efnið, on the road. Ég var staðráðinn í að halda mig við efnið og bakaði því slatta áður en ég lagði í hann. Ofan í tösku stakk ég hrökkbrauði, rúnstykkjum, eggjum og slatta af hreinu skyri og rjóma. Annars var ég ready til þess að borða bara það sem aðrir borða, s.s. því sem var hent á grillið.

Í Flatey er einn veitingarstaður og hann er á hótelinu. Annan daginn í Flatey gengum við familían um eyjuna og áðum á hótelinu. Þar vandaðist málið, þar sem more or less allt sem í boði var kallaði á að ég innbyrti kolvetni. En nei, með því að biðja einfaldlega um að brauðinu yrði sleppt í opnu samlokunni með reyktum silung var ég hólpinn. Þetta er auðvitað eitthvað sem er auðvelt að gera og það, að ekki sé boðið upp á low carb væna rétti á veitingastöðum er ekki afsökun til þess að gúffa í sig því sem manni langar í.

Þegar við vorum á leiðinni aftur heim var ég orðinn ansi svangur í þegar við lögðumst að bryggju í Stykkishólmi. Í stað þess að úða í mig alls kyns drasli og eyðileggja átakið rölti ég inn í Bónus og keypti mér ítalska hráskinku og eina Diet Coke. Þetta var ljómandi fínn hádegisverður sem auðvelt er að verða sér út um nánast hvar sem er.

Þetta kostar sirka 2.600 krónur í næsta apóteki.

Eftir að heim var komið renndi ég við í Lyfju og keypti mér Ketostix. Þetta eru svona pinnar sem maður dýfir ofan í þvag og þannig má sjá hvort að maður sé í ketosis eður ei. Mér til mikillar ánægju er ég í kominn í það ástand og nú er það svo að maður svo gott sem pissar út selspikinu sem hingað til hefur verið alltumvefjandi í mínu lífi. Og þessu mátti finna stað á vigtinni í morgun sem sagði mér í morgun að ég væri 95.2 kg og að fituprósentan færi lækkandi.

Empowered by the Low Carb Diet

Tonight's dinner consisted of a low carb hamburger with rocket salad, red
bell peppers and mayo with a dash of ketchup. Into the burger I stuffed
Camembert and blue cheese. Of course the bun was low carb.

One of the things I love about the low carb diet is that I finally feel like I'm in control of my weight. Having lost three kilos in just five days fills me with a sense of empowerment, which I haven't felt for a long time. When you're stuffing crap into your face, knowing that you'll get fatter from it, you get to a point where you feel utterly out of control (and I'm not even THAT fat).

Gone are those days and I look forward to seeing more results tomorrow.

Baking: A Part of the Low Carb Lifestyle

If you're contemplating the low carb lifestyle and don't like cooking or baking, you're in a bit of trouble. Why? Well since most of the foodstuff you need to eat when you're monitoring your carb intake isn't readily available in your local grocery store (at least not in Iceland or other countries I've visited, which are quite a few). Anywho, in order to tackle this problem head first, best find your apron and put on your baking mood.

Today, I've spent a couple of hours getting ready for a TV night tonight and then a two day trip I'm taking the family on. That means baking and cooking. For tonight I put together a very tasty ice cream, which adheres to the low carb diet. This is what I did:

Ice Cream

My daughter dipping into the vanilla ice cream.

• 5 eggs.
• 5 tablespoons xylitol.
• Whip together for 5 minutes with flavoring of your choice (I divided the recipe into two and added one espresso into one bowl and two teaspoons of vanilla essence to the other one). 
• In a separate bowl, whip 5 dl of cream.
• Mix carefully and slowly to egg mixture and dump into the freezer for a couple of hours.

---

Tonight I'm feeding the family hamburgers. Since fatsos like me can't eat the regular kind of hamburger buns, I made my own. This what low carb buns look like:

Hamburger Buns

Hamburger buns or just bread rolls. 

• 2 eggs.
• 3 dl almond flour.
• 2 teaspoons baking powder.
• 1 teaspoon salt.
• 2.5 dl boiled water.

1. Mix together the dry ingredients.
2. Add the eggs and mix.
3. Add the boiled water.
4. Leave to set for a 5 minutes, as mixture is very moist.
5. Cover an oven plate with baking paper.
6. Divide mixture in five.
7. Bake for 50 minutes in a 180°C warm oven.

---

For the travelling I plan to take four of the hamburger buns and use as sandwiches (tastes better than it sounds). Also, I will be taking crisp bread, also baked today. Tastes great with butter only, cheese or cottage cheese (a personal favorite). This what you do:

Crisp Bread

What the crisp bread looked like, before it hit the oven.

• 4 dl sesame seeds.
• 4 dl linseeds.
• 2 dl pumpkin seeds.
• 2 dl sunflower seeds.
• 2 dl egg whites (about 6 egg whites).
• 3 dl boiling water.
• 1 tablespoon salt.

1. Mix it all together and leave to set for about 20 minutes.
2. Divide mixture into two parts and spread each part on an oven plate (make sure it's not too thick or too thin).
3. Bake at 120°C in an hot-air oven for 1 hour.

Bless fitubollur!

Á morgnanna fæ ég mér svart kaffi með smá kókosolíu
út í, sem bragðast betur en ég hefði þorað að vona.

Húrra! Þetta þokast í rétta átt. Þegar ég hlunkaðist á vigtina í morgun sýndi hún mér áður óþekkta tölu eða 95.6 kg, sem þýðir að ég er 2.8 kg minni fitubolla í dag en þegar ég gúffaði í mig síðustu kolvetnunum fyrir fimm dögum síðan.

Þegar ég stóð berrassaður fyrir framan spegilinn í morgun (I know, not a pretty sight!) fannst mér eins og ég væri aðeins minni rostungur í dag en þegar ég byrjaði. Í ljósi þess að ég hef vigtina mína enn þá grunaða um að vera lygamörður ákvað ég að draga fram hávísindalegt tól til þess að athuga hvort það gæti verið að ég væri í raun og veru minni í dag en áður. Málband! 

Á sunnudagskvöldið síðasta mældi ég mig fram og til baka og skráði samviskusamlega niður. Mál voru tekin af brjóstkassa, maga, læri og upphandlegg (þríhöfða). Niðurstöðurnar voru ótvíræðar og ágætis hvatning til þess að halda áfram á sömu braut. Magamálið hafði minnkað um heila fjóra sentimetra, brjóstkassinn og upphandleggurinn voru óbreytt en lærið hafði stækkað örlítið (skrifa það á rosalega æfingu í vikunni). 

Allt er þetta í rétta átt og ef guð lofar verður enn þá minna af mér til þess að elska að annari viku liðinni.

Jamie Oliver og LKL

Ég get ekki boðið fjölskyldunni minni upp á hvað sem í matinn. Ég myndi aldrei kalla konuna mína matvanda, en ég hugsa að ég komist upp með að segja að hún sé með "vandaðan smekk" þegar það kemur að mat (og karlmönnum). Eldra barnið mitt er hins vegar bara matvant (veit ekki hvaðan það er komið), á meðan yngra barnið er eins og móttökustöð hjá Sorpu: Tekur við öllu (veit ekki hvaðan það er komið).

Þegar svona er í pottinn búið er úr vöndu að ráða þegar það kemur að því að elda, sem oftast lendir á fitubollunni á heimilinu. En í raun er ekki svo flókið að elda LKL handa öllum og bæta við eins og einum rétti sem er troðfullur af kolvetnum handa þeim sem ekki blása út við það að hugsa um sælgæti.

Í gærkvöldi var boðið upp á uppskrift frá Jamie Oliver. Kjúklingabringur, kryddaðar með S&P, röspuðum berki af einni sítrónu (2g carb í 100g) og ferskum tímían laufum. Ágætt að skera bringurnar í tvennt á þverveginn til þess að það sé fljótlegra að steikja þær á pönnu. Með þessu var borin fram kartöflumús úr soðnum kartöflum, smjöri og maískorni, sem er hrært út í eftir að kartöflurnar hafa verið stappaðar (ég fékk blómkáls "kartöflumús" með kóríander). Til hliðar: Salat úr basil og tómötum með smá rauðvínsediki og olífuolíu.

Steinliggur og allir glaðir (nema matvanda barnið, sem fékk á endanum brauðsneið).

Fituprósentan þokast upp!

Hlunkaðist á vigtina í morgun og í augnablik var ég afskaplega glaður. Vigtin færði mér þau tíðindi að ég var u.þ.b. 500 grömmum léttari í dag en í gær. En svo kom reiðarslagið: Fituprósentan hafði þokast upp um 0.8 prósentustig!

Vöðvar eru þyngri en fita, þannig að eðlilega má velta því fyrir sér hvort að þeir litlu vesalings vöðvar sem ég þó var með hafi horfið og hvalspikið tekið við? Mun leita sannleikans í þessu máli í dag.

(Og á meðan ég man þá passar það fínt að bæta smá smjöri út á eggin á morgnanna til þess að maður kúgist ekki, eins og Anna var svo elskuleg að benda á í kommenti hérna fyrir neðan.)

Þjónn: Það er fitubolla á borðinu mínu!

"Eh, nei," sagði þjónninn á einum af betri veitingastöðum borgarinnar. Hvalurinn sem hafði strandað á borði hjá honum í hádeginu í dag hafði spurt hvort að það væri nokkuð hægt að fá eftirrétt sem innihéldi ekki sykur eða væri "low carb". Það var dálítið eins og ég hefði spurt hann hvort ég mætti sofa hjá konunni hans og sparka í hundinn hans.

Annars hefur dagur tvö verið nokkuð áreynslulaus, so to speak. Dagurinn byrjaði á þremur harðsoðnum eggjum. Eftir að hafa troðið þeim í andlitið á mér og skolað þeim niður með hálfum lítra að klakavatni fannst mér ég skilja hvernig föngum í Guantanamo Bay líður eftir að mat hefur verið þvingað niður þverrifuna á þeim. Sem sagt: Þrjú harðsoðin egg á morgnanna eru ekki sexí.

Kvöldmaturinn samanstóð af ofnbökuðum kjúkling með sítrónu í bossanum og blómkáls-kartöflumús, bragðbættri með ferskum kryddjurtum. Salat til hliðar. Fínt stöff. Í eftirrétt andaði ég að mér ótæpilegu magni af rabbabarapæi með rjóma (stolin uppskrift hérna fyrir neðan).

Það er merkilegt með þennan LKL-lífstíl að maður verður dálítið öðruvísi saddur af því að éta mjög lítið af kolvetnum. Það er ekki þessi útkýlda tilfinning sem maður finnur oft þegar maður hefur gúffað í sig vikuskammti af ruslfæði á örfáum sekúndum. Það er eitthvað sem maður þarf að venjast. Svo þetta með hausverkinn. Hann er ekki hressandi, en mér skilst að hann hverfi á nokkrum dögum, til allrar hamingju.

Fitubollan snýst til varnar: Dagur 1

Fyrsti dagurinn hefur verið ágætur og í raun ekki eins erfiður og ég bjóst við. Ég byrjaði daginn á vigtinni og mér til mikillar ánægju var ég kílói léttari í dag en í gær (sem sagt 97.4 kg). Ekki misskilja mig. Ég er ekki á einhverjum undrakúr sem léttir mig um eitt kíló á dag. Því miður. Málið er einfaldlega það að maður er sennilega léttari þegar maður vigtar sig á morgnanna heldur en á öðrum tímum dags, þegar maður er búinn að belgja sig út af alls kyns rusli.

Keypti mér svona Withings WiFi vigt, sem hefur haldið samviskusamlega utan um það hversu akfeitur ég er orðinn og upplýsir mig jafnframt um fituprósentu, mér til mikils ama. Vonandi fara að berast skemmtilegri fréttir frá henni núna á næstunni...

Nema hvað. Morgunmaturinn samanstóð af þremur harðsoðnum eggjum og stóru vatnsglasi með klökum. Þetta var pínu eins og að ég væri að þvinga ofan í mig mat. Hverjum langar í þrjú harðsoðin egg á morgnanna? Eh, ekki mér! Eftir að hafa stöffað andlitið á mér með eggjum sötraði ég grænt te, eins og þetta sem sést á myndinni hérna fyrir neðan, og kaffi. Ommnommnomm, kaffi!

Þetta te fæst líklega í öllum búðum.

Rétt fyrir hádegið gúffaði ég í mig smá LKL-hrökkbrauði með parmaskinku og tveimur bitum af rauðri papriku og skellti mér svo í ræktina. Eftir nokkuð góða æfinginu í hádeginu skellti ég mér á Culican og keypti mér einhvern svona LKL-rétt með kúrbít og nautahakki. Allt í lagi en kannski ekkert til þess að hrópa húrra fyrir.

Eftir því sem dagurinn leið tók ég eftir einu: Ég var aðeins jafnari í orkunni en ég er alla jafna. Og ég fann ekki fyrir svona nagandi svengd eins og ég finn stundum fyrir þegar maður er að éta "venjulega". Eftir vinnu keyrði ég út í Hafnarfjörð og keypti mér dálítið af Atkins vörunum. Það er m.a. hægt að kaupa súkkulaði stykki og próteindrykki sem eru með lágt kolvetnainnihald og því ágætt að hafa við höndina. Að minnsta kosti mun skárra að éta svoleiðis stöff en Snickers (ég fitna við að hugsa um Snickers). 

Þetta stöff er selt í Bætiefnabúllunni í Hafnarfirði.

Kvöldmaturinn samanstóð svo af beikoni og eggjum, með pínulítið af tómatsósu út á. Skolað niður með sódavatni. Ljómandi fínt. Og núna, þegar klukkan er að halla sér í miðnætti, er ég að klára að baka smá hrökkkex úr LKL-bókinni góðu.

Ég ætla að hætta að vera feitur á morgun

Eins og sjá má af þessu grafi hefur leiðin verið upp á við, undanfarin tvö ár. Ég var í mínu besta formi fyrir u.þ.b. sex árum síðan, þegar ég var um 82 kg.

Jæja, þá er komið að því. Á morgun ætla ég að reyna (enn einu sinni) að grenna mig. Ég er ekki beint akfeitur, en ég hef munað minn fífil fegri. Þegar ég viktaði mig í morgun var ég 98.4 kg. og fituprósentan var komin upp í 27.8 stig. Samkvæmt BMI stuðlinum er ég 29.4, en allt yfir 25 telst vera "overweight" á meðan 30 og yfir er "obese" og þangað langar mig ekki.

Hvernig gerðist þetta?
Jú, ég vinn fyrir framan tölvu, hreyfi mig ekki nógu mikið og borða of mikið. Hugsanlega tengist það líka því að ég á tvö ung börn og þegar maður er í þeim pakka fækkar frístundunum manns ansi mikið. Svo tókst mér líka að skemma á mér lappirnar í langhlaupum. Það hjálpaði ekki. Útkoman: Fílamaðurinn, in the making.

Hvað er vandamálið?
Mitt helsta vandamál er sykurinn og kolvetni. Ég ELSKA kolvetni. Úða þessu drasli í mig eins og það sé engin morgundagurinn. Og áður en maður veit af er maður orðinn of feitur. Allt í einu eru flottu "slim fit" gallabuxurnar í 33-34 orðnar allt of skinny og maður skrifar það á það að maður sé ekki ungur lengur. Yeah right. Jú, vissulega er maður ekkert unglamb lengur (farinn að nálgast fertugt) en ég trúi því að maður velji sér það hvort maður sé feitur eða ekki. Ég hef valið að vera ekki (lengur) feitur.

Um hvað snýst þetta?
Á þessa síðu ætla ég að blogga um árangurinn af low carb kúrnum sem ég byrja á morgun, innblásinn af bókinni Lág kolvetna lífsstílinn og The 4-Hour Body. Ætla að vikta mig á hverjum degi og deila framvindunni með ykkur. Þar sem ég dauðskammast mín fyrir að vera orðinn mun feitari en ég ætlaði mér nokkurn tíma hef ég hins vegar ákveðið að halda nafninu mínu leyndu, enn sem komið er að minnsta kosti.